Quarantine (Tagalog)

Nangingibabaw ang katahimikan

Ang tanging naririnig ay awit ng mga ibon

Na ‘tila paikot ikot at walang pupuntahan

Nanginibabaw ang sinag ng araw

Kitang-kita ang kaunting taong naglaklakad

Pati ang malayong siyudad ngayon ay tanaw

Kay gandang pagmasdan ang pagtigil ng mundo

Kahit may dalang pait, sakit at luha

Ang pag-asa at pagbangon, ito parin ay nasa kamay mo

Nangingibabaw ang tinig ng hangin

Busina ng iilang sasakyan sa kalsada

At tinig ng ilang taong ‘tila’y di napapasin

Nangingibabaw ang sigaw ng mga taong nahihirapan

Bawat isa ay may iba’t ibang ninanais

Huwag manghusga, lahat ay may pinagdadaanan

Sa paglubog ng araw, wala naman tayong magagawa

Problema ay narito at hindi mawawala

Mahirap magbigay ng payo sa panahong ito

Tandaa, Lahat ng tao kayang kaya sumayaw sa tugtog ng mundo